Begraafplaats


Waar door de bomen het late licht
In bloemen op de marmeren zerken speelt.
Waar een koele wind het werk verricht
Van een hand die dood en leven streelt.

Waar het grind knarst onder de trage tred
Van een nabestaande die de laatste eer bewijst
Aan een geliefde, wier vergeeld portret
Tussen naam en jaar in steen is ingelijst.

Waar alle leven met ingetogen rust
Gedenkt wat een ieder eens zal overkomen.
Waar leven dood en dood het leven kust

In een eindeloos gaan, een eindeloos stromen.
Daar rust het leven omgeven door struweel
In de armen van haar tegendeel.



Kees Alderliesten,
Vlaardingen, 9 augustus 2004.